ΚΡΗΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Φωτογραφία του 1900 περίπου από την περιοχή της Σητείας. Αγνώστου φωτογράφου.

Mail Antreas P. Hatzipolakis

Γ. ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Κρητικόπουλα.

Φωτογραφία του Γ. Μαρκουλάκη

Κι αυτή από τη συλλογή του φίλου Γιάννη Τζανή. Ευχαριστώ!!

Mail Antreas P. Hatzipolakis

ΣΑΤΙΡΙΚΟ ΛΟΓΟΠΑΙΚΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Σατιρικό δισέλιδο χειρόγραφο ποίημα της κατοχικής περιόδου. Ανυπόγραφο, αλλά δεν γνωρίζω αν είναι κι αδημοσίευτο.

ΕΓΙΝΕ ΛΕΕΙ

Έγινε, λέει, πόλεμος, λέει,
και πολεμούνε σα λυσσαλέοι.
Κτυπούσε ο ένας, κτυπούσε ο άλλος
και απομείνανε οι μισέοι.
Κι έλεγε ο ένας στον άλλον, λέει,
ότι ο άλλος όλα τα φταίει.

Η Ιστορία όλα τα λέει,
όλα τα λέει, όλα τα λέει.

Και πολεμούσανε όλοι, λέει,
οι Εγγλεζέοι κι οι Γερμανέοι,
Αμερικάνοι, Ιαπωνέοι
και Φινλαδέοι και Ιταλέοι,
και μείναν, λέει, ουδετερέοι
οι πονηρέοι οι Τουρκαλέοι.

Η Ιστορία όλα τα λέει,
όλα τα λέει, όλα τα λέει.

Οι άνδρες, λέει, οι συζυγέοι
εκαταντήσανε ρεζιλέοι,
γιατί δεν τρώγανε λάδι, λέει,
και δεν μπορούσανε να ... δε λέει.

Η Ιστορία όλα τα λέει,
όλα τα λέει, όλα τα λέει.

Μα μόλις, λέει, οι μπακαλέοι
μας μοίρασαν το βουτυρέι,
αμέσως, λέει, οι άνδρες, λέει,
επήγαν, λέει, γιανά .... δε λέει.

Η Ιστορία όλα τα λέει,
όλα τα λέει, όλα τα λέει.

Όλοι οι νέοι οι Αθηναίοι
από την πείνα γίναν αρχαίοι
κι αλοί τους, λέει,
και ποιός τους κλαίει,
αν δεν υπήρχαν οι Σουηδέοι.

Η Ιστορία όλα τα λέει,
όλα τα λέει, όλα τα λέει.

Ακόμα, λέει, οι Αθηναίοι
εκαταντήσανε υπναλέοι,
κι έξι η ώρα στο σπίτι, λέει,
γιατί έχει, λέει, περιπολέι.

Η Ιστορία όλα τα λέει,
όλα τα λέει, όλα τα λέει.

Κι οι πονηρέοι οι συγγραφέοι
δεν γράψαν άλλο, γιαυτό δε λέει.

Η Ιστορία όλα τα λέει,
όλα τα λέει, όλα τα λέει.

Mail Antreas P. Hatzipolakis

ΕΡΙΕΤΤΑ ΜΕΡΛΙΝ - ΜΑΝΟΥ

Η Εριέττα - Ισαβέλλα Μέρλιν (Arietta-Isαbelle Merlin γ. 11 Οκτ 1878 π. 3 Μαρ 1931), κόρη του Κάρολου Μέρλιν [το γενεαλογικό του δένδρο ΕΔΩ], ήταν σύζυγος του Κωνσταντίνου Μάνου, φλογερού Επαναστάτη και ποιητή.
Το κτίριο της Γαλλικής Πρεσβείας ήταν κληρονομιά της Ισαβέλλας και προικώο του Κ. Μάνου, ο οποίος το πούλησε στο Γαλλικό κράτος [δες την ιστορία του κτιρίου ΕΔΩ]

Ο Κωνσταντίνος Μάνος αγωνιζότανε άλλοτε μαζύ με τον Βενιζέλο στο Θέρισο κι άλλοτε ως αρχηγός Εθελοντικού Κρητικού Σώματος στην Ήπειρο [δες συνοπτικά τα Εθελοντικά Σώματα Κρητών ΕΔΩ], ενώ η σύζυγός του ήταν εθελόντρια νοσοκόμα.

Η παρακάτω ταχυδρομική κάρτα στάλθηκε στην Ισαβέλλα. Εικονίζει τον Υποστράτηγο Μοσχόπουλο με το Επιτελείο της 4ης Μεραρχίας στην Μανωλιάσσα της Ηπείρου. Αυτός με τον σκούφο και το παράσημο είναι, νομίζω, ο Κωνσταντίνος Μάνος, ο οποίος πρέπει να είναι και ο αποστολέας της κάρτας.

Στην επόμενη φωτογραφία (cabinet photo) του Περικλή Διαμαντόπουλου (Χανιά) εικονίζεται η Ισαβέλλα με στολή νοσοκόμας.

Mail Antreas P. Hatzipolakis

Κισσαμίτης Ιερομόναχος ΜΙΣΑΗΛ ΜΑΖΟΚΟΠΑΚΗΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Φωτογραφίες του ιερομόναχου Μισαήλ Μαζοκοπάκη (βιογραφία του στο τέλος της ανάρτησης)

Cabinet photo με αφιέρωση. Φωτογράφος Κ. Χ. Κούνουπας, Ρέθυμνο.

Ρεθεμνιώτες (καθιστός ο ιερομόναχος). Η φωτογραφία δυστυχώς είναι κομμένη.

Μια άλλη φωτογραφία, όπου εμφανίζεται ο Μισαήλ, αναδημοσίευσε ο Γ. Π. Εκκεκάκης. Δες ΕΔΩ

-------------------------------------------------------

Φιλόθεος Μαζοκοπάκης (1936 -1960)
Γεννήθηκε στην Ποταμίδα Κισσάμου Χανίων το 1892.
Εκάρη μοναχός στη Μονή Γουβερνέτου. Το 1909 ήλθε ως ιεροδιάκονος στην Επισκοπή Ρεθύμνου όπου ο Επίσκοπος Χρύσανθος τον βοήθησε να τελειώσει το Γυμνάσιο.
Το 1918 φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών απ' όπου και απεφοίτησε το 1922. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Ρέθυμνο, κοντά στον Επίσκοπο Ρεθύμνου Τιμόθεο Βενέρη σαν Αρχιδιάκονος.
Μετά από πρόσκληση του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Αλέξανδρου ήλθε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και στις 18 Ιουλίου 1926 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και σχεδόν συγχρόνως αρχιμανδρίτης με το όνομα Φιλόθεος και τοποθετήθηκε προϊστάμενος του Ναού του Αγίου Ανδρέου στην πόλη South Bend της Πολιτείας της Ινδιάνας, ενώ ανέλαβε τη διεύθυνση του εκεί Ελληνικού Σχολείου.
Η Φιλοπρόοδος προσωπικότητα και τα πλούσια χαρίσματα του Φιλόθεου συνετέλεσαν στο να αναγνωριστεί και να αγαπηθεί σύντομα σε ολόκληρη την περιοχή.
Το 1936 η Επαρχιακή σύνοδος Κρήτης τον εξέλεξε Επίσκοπο Ιεράς και Σητείας η δε ενθρόνιση του έγινε στον Ναό του Αγίου Γεωργίου στην Ιεράπετρα στις 27 Απριλίου 1936 μέσα σε ατμόσφαιρα συγκίνησης και ενθουσιασμού των κατοίκων και των δύο επαρχιών οι οποίοι επιτέλους αποκτούσαν τον ποιμένα τους.
Ευαίσθητος οραματιστής και εμψυχωτής αλλά και δυναμικός και γνώστης των Εκκλησιαστικών πραγμάτων ο Φιλόθεος, από τα πρώτα του βήματα οργάνωσε σωστά την επισκοπική του περιφέρεια κερδίζοντας την αγάπη του λαού του με τον οποίο ερχόταν σε καθημερινή επαφή χωρίς διακρίσεις Κατ' αρχήν οργάνωσε το Επισκοπείο του (γραφεία και διαμονή) σε ενοικιασμένο κτήριο (που υπάρχει και σήμερα βόρεια του Γυμναστηρίου) και έφερε γραμματέα τον Ιωάννη Αντωνοβαρδάκη.
Παράλληλα ανακαίνισε τον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου τον οποίο επεξέτεινε προς την ανατολική πλευρά και τον διακόσμησε με καλαισθησία.
Φιλότεχνος όπως ήταν πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Ωδείου της Ιεράπετρας και για το σκοπό αυτό έφερε από τα Χανιά το 1937 το ζεύγος μουσικών Ιωάννη και Έλλη Μανιουδάκη. Το Ωδείο λειτούργησε με μεγάλη επιτυχία στο Οθωμανικό τέμενος (τζαμί), ενώ ο Ιωάννης Μανιουδάκης ( 1904-1998) άριστος γνώστης και της βυζαντινής μουσικής τοποθετήθηκε πρωτοψάλτης στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεώργιου. (Μαθητές του υπήρξαν ο Μητροπολίτης Φιλόθεος Βουζουνεράκης, οι ιεροψάλτες Σταμ. Αρώνης, Ανδρ. Στυλιανουδάκης κ.α.)
Ακόμη ενθάρρυνε την ίδρυση εκπολιτιστικών συλλόγων όπως του Τουριστικού Συλλόγου Ιεράπετρας το 1937 και του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων και Ναυτοπροσκόπων καθώς και της Φιλαρμονικής Ιεράπετρας το 1952.
Αλλά και το μεγάλο του όραμα για ανέγερση επισκοπικού μεγάρου τελικά χάρη στον ισχυρό του χαρακτήρα θα πραγματοποιηθεί.
Στη μεγάλη παραθαλάσσια οικοπεδική έκταση στο ανατολικό άκρο της πόλης, που αγοράστηκε, θα οικοδομήσει το Επισκοπικό μέγαρο καθώς και το παρεκκλήσι της Επισκοπής, το ναό του Οσίου Ιωάννη του Ερημίτη και στον ίδιο χώρο θα θεμελιώσει και τον Παιδικό Σταθμό της πόλης ενώ το όραμα του για την θεμελίωση και ανέγερση του νέου καθεδρικού Ναού έμελλε να πραγματοποιήσει 30 χρόνια μετά ο μαθητής του και διάδοχος του Μητροπολίτης Φιλόθεος Βουζουνεράκης.
Η τότε δημοτική σύμβουλος Έλσα Σαρειδάκη στα εγκαίνια του επισκοπικού μεγάρου τον Ιούνιο του 1953 θα πει μεταξύ άλλων για τον Φιλόθεο: «Ο Θεός, ο κατευθύνων τας τύχας μας, ευδόκησε να δώσει στον Επίσκοπο μας σαν αμοιβή, την ευτυχία να θεμελιώσει αρκετά έργα εκπολιτιστικά και κοινωνικά: Πολυιατρείον, Παιδικόν Σταθμόν, συνοικισμόν Σεισμοπλήκτων, Σχολεία, Επισκοπείον, που αποτελούν ισχυρούς πομπούς, από τους οποίους θα εκπέμπεται για πάντα η πνευματική και σωματική υγεία του τόπου. Όλα τα μεγάλα ταύτα έργα τα ενώνει μια πνευματική συγγένεια, γιατί όλα έχουν θεμελιωθεί από τον Επίσκοπο μας, ο οποίος άλλωστε τόσους μόχθους έχει καταβάλει για την ίδρυση τους.
Ο Επίσκοπος δίκαια θα μείνει στην Ιστορία του τόπου μας "Ο Φιλόθεος ο Θεμελιωτής"».
Ο Φιλόθεος πέθανε στις 6 Σεπτεμβρίου 1960.
ΠΗΓΗ:
ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ
Έρευνα - συγγραφή:
Γιώργος Ψαρουδάκης, Καθηγητής,
Νίκος Γ. Παναγιωτάκης, Αρχαιολόγος
μικροί και μεγάλοι, μαθητές και ειδικοί

Mail Antreas P. Hatzipolakis

ΕΝΑΣ ΧΑΝΙΩΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Φωτογραφίες στρατιωτικού [ Κανάκης Αναγνώστη Μιχελιουδάκης ] από τον Τζιτζιφέ Αποκορώνου.

Το ποίημα που γράφει:

Για δες κορμί ακίνητο δεν το τρομάζουν κτύποι
Κι όμως αισθάνεται βαθιά αγάπη τι θα είπη!!!
Κυτάζει μα δεν ομιλεί, ίσως παραπονείται,
παρατηρήσατε κι εσείς, δεν μοιάζει πως λυπείται;

Φωτογραφία μεγέθους ταχυδρομικής κάρτας.

Cabinet Photo. Του Ρεθεμνιώτη φωτογράφου Γλυστρίδη. Η σφραγίδα του:

Mail Antreas P. Hatzipolakis

ΧΩΡΑ ΣΦΑΚΙΩΝ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Η Χώρα Σφακίων (γύρω στο 1920)

Δώρο του φίλου συλλέκτη Νίκου από το Αγρίνιο, με το εξαιρετικό ιστολόγιο agriniomemories

Mail Antreas P. Hatzipolakis

Π. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΧΑΝΙΩΤΙΣΣΑΣ

Φωτογραφία του Περικλή Διαμαντόπουλου, Χανιά.

Mail Antreas P. Hatzipolakis

ΔΥΟ ΚΑΡΤΕΣ ΤΟΥ Κ. ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ Ι. ΚΑΛΙΤΣΟΥΝΑΚΗ

Μιλώντας για τον Κ. Καραθεοδωρή στην Ακαδημία Αθηνών (Συνεδρία 23ης Φεβρουαρίου 1950), ο Χανιώτης Καθηγητής Ιωάννης Ε. Καλιτσουνάκης, είπε μεταξύ άλλων:

Η απώλεια του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή είναι απώλεια διά την Ελλάδα και την διεθνή επιστήμην....
Συνδεθείς προς τον επιφανή άνδρα διά μακροχρονίου φιλίας, φιλίας σταθεράς και αδιαπτώτου, εξετίμησα πάντοτε βαθύτατα το αγνόν ήθος του, την επιστημονικήν και εγκυκλοπαιδικήν του μόρφωσιν, και τον ακραιφνή και μεγάλον ελληνικόν πατριωτισμόν του.

Όπως είναι φυσικό, οι δυο φίλοι θα πρέπει να είχαν πυκνή αλληλογραφία, αλλά δεν γνωρίζω αν σώζεται σε κάποια αρχεία ή ιδιωτικές συλλογές. Εδώ θα παρουσιάσω δυο ταχυδρομικές κάρτες σταλμένες από τον Κ. Καραθεοδωρή στον Ι. Καλιτσουνάκη το 1935 και 1936.

Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΡΤΑ

Γράφει ο Κ. Καραθεοδωρή:

6.10.35 Αγ[απητέ] κ[ύριε] Καλιτσουνάκι

Ευχαριστώ διά την κάρταν σας που με περιήλθεν εδώ εις το Chiemsee. Βλέπετε ότι είχον δίκαιον να μην κατέλθω αφ' ου ήρχισεν ο πόλεμος, του οποίου αι συνέπειαι ακόμη εντελώς άδηλοι. Ο Κυριακίδης έκαμεν πολύ ωραίαν διάλεξιν με λαμπράς προβολάς. Αν έχητε καιρόν γράψητέ μοι εκτενέστερον διά την κατάστασιν των Πανεπιστημιακών.

Με πολλήν φιλίαν

Κ. Καρ[αθεοδωρή].

Ο Κυριακίδης θα πρέπει να είναι ο λαογράφος Στίλπων Κυριακίδης.
Εν κατακλείδι ζητά πληροφορίες για το Πανεπιστήμιο Αθηνών, για την αναβάθμιση του οποίου είχε εργαστεί παλιότερα [δες κι ΕΔΩ]

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΑΡΤΑ

Γράφει:

Φίλε κ[ύριε] Καλιτσουνάκι

Σας εύχομαι αίσιον το Νέον Έτος και πολλά έτη διά την εορτήν σας. Ευχαριστώ διά το γράμμα σας - ίσως κατέλθω και εγώ τον Μάρτιον εις Αθήνας. Τελευταίως απέκτησα σπανιώτατον βιβλίον του Wolfg. Lazius το Comment. Rer. Graecar. Libri II Βιέννη 1558 με δύο χάρτας χαλκογραφημένους της Στερεάς Ελλ[άδος] και της Παλοπ[οννήσου] και Κρήτης. Το Βρεταν[νικόν] Μουσ[είον] δεν έχει παρά την έκδοσιν του 1609 χωρίς τους χάρτας ως και την έκδοσ[ιν] του Gronovius . Ευρίσκεται άραγε η α' έκδοσις εις το Βερολ[ίνον];

Με πολλήν φιλίαν

Κ. Κ[αραθεοδωρή]

Ο πλήρης τίτλος του σπάνιου βιβλίου είναι:
Commen: rerum graecarum libri II. In quibus tam Helladis quam Peloponnesi, quae in lucem antea non venerunt, explicantur, [etc.]. [Vienna: R. Hofhalter], 1558
[από δημοπρασία του οίκου Sotheby's ΕΔΩ]

Σημείωση:
Ο αποστολέας των καρτών υπογράφει Κ.Καρ. και Κ.Κ., αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία πως πρόκειται για τον Κ. Καραθεοδωρή. Σύγκρινε πρόχειρα τον γραφικό χαρακτήρα του αποστολέα των καρτών με του Κ. Καραθεοδωρή σε αυτόγραφό του στο εξώφυλλο του περιοδικού ΕΝΔΟΧΩΡΑ (#71-72, Αλεξανδρούπολη 2000) ΕΔΩ (πρόσεξε τη συντομογραφία του διφθόγγου ου).

Mail Antreas P. Hatzipolakis

ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ, ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ

Mail Antreas P. Hatzipolakis

ΚΑΛΟ ΤΑΞiΔi, STEVE JOBS

Σήμερα πήρε το δρόμο χωρίς γυρισμό ο τελευταίος Αρχαίος Έλλην:

O πολυμήχανος σαν τον Οδυσσέα, ο εφευρετικός σαν τον Αρχιμήδη, κι ο στοχαστής σαν τον Σωκράτη, ο Steve Jobs.

Στο Καλό, παλληκάρι, και σε ευχαριστώ για τη χαρά που μου έδωσες να μπω στον κόσμο των υπολογιστών με έναν αξέχαστο Macintosh ...

ΕΔΩ είναι ένα post που έστειλα στη λίστα μου Hyacinthos.

Mail Antreas P. Hatzipolakis

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΓΑΜΟ ΤΟΥ 1900

Οι ωραίες αυτές φωτογραφίες τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια ενός γαμήλιου γλεντιού γύρω στα 1900. Δεν είναι γνωστός ο τόπος, αλλά αν κρίνομε απο τις ενδυμασίες, θα πρέπει να ήταν γάμος αστού που είχε καλεσμένους και χωρικούς (μπορεί να ήταν κάποιος γαιοκτήμονας!), κάπου στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Ακόμα και οι οργανοπαίκτες έχουν διαφορετική ενδυμασία: ο βιολιτζής είναι με αστική, ενώ ο λαγουτιέρης με παραδοσιακή ελληνική.

Mail Antreas P. Hatzipolakis

«Αρχαιοκάπηλος»

Λόγω "φόρτου εργασιών" δεν παρακολουθώ την Κρητική ειδησεογραφία, έτσι αργά πληροφορήθηκα την περιπέτεια του αγαπητού φίλου Γεωργίου Εκκεκάκη. Έστω και καθυστερημένα, ενώνω κι εγώ τη δική μου φωνή με τις φωνές όλων εκείνων που υπερασπίστηκαν τον ανιδιοτελή συλλέκτη κι ερευνητή της Κρήτης [Δες ΕΔΩ κι ΕΔΩ].

Εκφράζω και τα συγχαρητήρια μου στον αξιότιμο εν αποστρατεία ανώτερο αξιωματικό της Αστυνομίας που με παρρησία και θέρμη υπερασπίζεται τον αγνό Ρεθεμνιώτη:

Ο «αρχαιοκάπηλος»
Σάββατο, 17 Σεπτεμβρίου 2011 - Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΦΩΤΑΚΗ

Δεν μπορούσα να μείνω αδιάφορος σε ένα θέμα που, εδώ και ένα μήνα περίπου, απασχολεί και προβληματίζει τη Ρεθεμνιώτικη κοινωνία, την πόλη των γραμμάτων. Και λέω τη Ρεθεμνιώτικη κοινωνία, γιατί το θέμα του «αρχαιοκάπηλου» Εκκεκάκη δεν αφορά μόνο εκείνον, αλλά και όλους όσους ασχολούνται με την έρευνα, τη συλλογή και διάσωση πληροφοριών και άλλων στοιχείων, που συμβάλλουν στην ανάδειξη της πολιτισμικής μας κληρονομιάς.

Κατ’ επέκταση επομένως, ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα του Ρεθέμνους πιθανόν είναι «αρχαιοκάπηλη», γι αυτό οφείλει στο συγκεκριμένο θέμα να αντιδράσει και συλλογικά (πολιτιστικοί και άλλοι φορείς, εξειδικευμένες υπηρεσίες κ.λπ.), εκτός από τις μεμονωμένες καθημερινές αξιόλογες τοποθετήσεις, που καταχωρούνται στον Τύπο. Τις έχω διαβάσει όλες, τις προσυπογράφω και ίσως οι δικές μου αράδες δεν έχουνε να προσθέσουνε κάτι παραπάνω. Θεώρησα όμως ηθική μου υποχρέωση, να γράψω κι εγώ δυο λόγια, για να προστεθούνε στο πλήθος των προβληματισμών, για το σκληρά δοκιμαζόμενο Γιώργο Εκκεκάκη.

Με στενοχωρεί το γεγονός, που αναγκάζομαι και δεν θα το ήθελα, να σχολιάσω και να χαρακτηρίσω μάλλον βιαστικές τις συγκεκριμένες ενέργειες και πιθανόν από υπερβάλλοντα ζήλο της αστυνομίας, την οποία υπηρέτησα για 35 χρόνια σε νευραλγικές υπηρεσίες, προκειμένου να ανακαλύψει και να συλλάβει το «μέγα αρχαιοκάπηλο του Ρεθέμνους». Θα ήθελα όμως, όπως και κάθε πολίτης, να επιδεικνύει την ίδια μεθοδικότητα και ευαισθησία, για την πρόληψη και εξιχνίαση του πλήθους των αδικημάτων, που συμβαίνουν καθημερινά στην πόλη και στην ύπαιθρο και ιδίως των ζωοκλοπών, της οπλοκατοχής και οπλοχρησίας, των ναρκωτικών και γενικότερα της προστασίας της ζωής, της τιμής και της περιουσίας των πολιτών. Δυστυχώς, οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες, από το 1984 μέχρι σήμερα, πειραματίζονται συνεχώς σε βάρος της αστυνομίας και του πολίτη, αδιαφορώντας ότι είναι περαστικοί, με σωρεία λαθών τα οποία έχω επισημάνει και στο παρελθόν όπως: ενοποίηση των δύο τ. Σωμάτων, ένταξη των Σχολών στις πανελλήνιες εξετάσεις, Πολυδύναμα Αστυνομικά Τμήματα, Ειδικοί Φρουροί, Συνοριοφύλακες, κ.λπ., κ.λπ.

Πιστεύω και σέβομαι το έργο της δικαιοσύνης, η οποία όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να επιληφθεί άμεσα και να λάβει σοβαρά υπόψη της όλη αυτή την πνευματική αντίδραση, γι αυτό που συνέβη στο διαλεχτό Ρεθεμνιώτη Γιώργο Εκκεκάκη, ώστε να απαλλαγεί το συντομότερο δυνατό από τη ρετσινιά της πλασματικής αρχαιοκαπηλίας. Όλοι μας που ασχολούμαστε, λίγο έως πολύ, με τη συλλογή, καταγραφή και ανάδειξη στοιχείων του παρελθόντος γινόμαστε, θέλοντας και μη, «αρχαιοκάπηλοι» και είναι λυπηρό γι αυτή μας την αγωνία, για το πάθος και το μεράκι, αντί επαίνου, να καταλήγομε στις αίθουσες των δικαστηρίων, με τη βούλα του «αρχαιοκάπηλου».

Τον αγαπητό σε όλους, το διακεκριμένο επιστήμονα, τον ξεχωριστό, το μεθοδικό και πεισματάρη στο έργο του, τον εξαίρετο ερευνητή, τον πρόσχαρο και απλόχερο Γιώργο Εκκεκάκη γνώρισα τα τελευταία χρόνια. Με εντυπωσίασε η προθυμία του, να μου δώσει ό,τι είχε, να με πληροφορήσει για τα πάντα, χωρίς ιδιοτέλεια και ανταμοιβή, που όπως φαίνεται έκανε σε όλους. Η καρδιά του και το σπίτι του ήτανε ορθάνοιχτα στους πάντες. Όλα ήτανε φανερά και τίποτα εν κρυπτώ. Και η ανταμοιβή-πλερωμή του δόθηκε με τον τίτλο του «αρχαιοκάπηλου».

Φίλε Γιώργο Εκκεκάκη, αγάντα, είμαστε δίπλα σου όλοι εμείς οι «αρχαιοκάπηλοι του Ρεθέμνους»

ΠΗΓΗ

Απευθύνομαι κι εγώ στον παλιό μου φίλο: Γιώργο, καταλαβαίνω την πίκρα και τη στενοχώρια σου. Γιανά στην απαλύνω λιγάκι, θα σου στείλω με πρώτη ευκαιρία ένα δέμα με χειρόγραφα ρεθεμνιώτικα.

Mail Antreas P. Hatzipolakis

ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ

Φαίνονται, πάνω σε Ρώσικο πολεμικό καράβι, ο Βασιλιάς της Ελλάδας Γεώργιος Α', Ρώσοι επίσημοι και το πλήρωμα. Δυστυχώς δεν υπάρχουν πληροφορίες γραμμένες στην πίσω πλευρά της φωτογραφίας.

Προσθήκη 7-10-2011:

ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
της Βέρας Παπαδάκη

Ναύτες και αξιωματικοί πάνω σ`ένα Ρωσικό πολεμικό πλοίο, πιθανόν στον Πειραιά, σε μια εντυπωσιακή φωτογραφία με πρώτο πλάνο τον βασιλιά Γεώργιο Α ( δεύτερος από αριστερά ), την κόρη του πριγκίπισσα Αλεξάνδρα ( τέταρτη από αριστερά ) και τον Μέγα Δούκα Παύλο Αλεξάνδροβιτς της Ρωσίας με τη στολή του ιππικού.
Στη φωτογραφία δεν αναγράφεται χρονολογία, ούτε καμμία άλλη γραπτή πληροφορία, ώστε να προσδιορίσομε για ποιό γεγονός ποζάρισαν στο φακό.
Ο Μέγας Δουξ Παύλος είχε μνηστευθεί την Αλεξάνδρα, πρωτότοκη κόρη του Γεωργίου Α, κατόπιν βασιλικού συνοικεσίου. Η Αλεξάνδρα ήταν 19 ετών και ερωτευμένη με έναν Έλληνα αξιωματικό του Ναυτικού, αλλά η βασίλισσα Όλγα, φανατική ρωσόφιλη, ήθελε οπωσδήποτε να παντρέψει την κόρη της με Ρώσο πρίγκιπα. Ο Μέγας Δουξ Παύλος ήταν γιός του αυτοκράτορα της Ρωσίας Αλεξάνδρου Β και αδελφός του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου Γ. Έτσι στις 6 Απριλίου 1889 ο Μέγας Δουξ Παύλος έφθασε στην Ελλάδα, συνοδευόμενος από τον αδελφό του Μέγα Δούκα Σέργιο και τη σύζυγό του Μεγάλη Δούκισσα Ελισαβέτα, για να περάσουν το Πάσχα μαζί με τη μνηστή του. Πιθανόν η φωτογραφία να είναι αναμνηστική της άφιξης του Δούκα και αυτό το συμπεραίνω από τα εξής γεγονότα.
Ο Δούκας αναχώρησε από την Ελλάδα διά μέσου Πατρών και Πρίντεζι στις 29 Απριλίου 1889, μαζί με τον διάδοχο Κωνσταντίνο, ο οποίος θα επισκεπτόταν τη μνηστή του πριγκίπισσα Σοφία στη Γερμανία. Και οι δύο επέβαιναν του Ρωσικού θωρηκτού Δονσκόι,ο δε Κωνσταντίνος δεν είναι παρών στη φωτογραφία.
Η πριγκίπισσα Αλεξάνδρα αναχώρησε μαζί με όλη τη βασιλική οικογένεια στις 20 Μαϊου 1889 με τη θαλαμηγό τους Αμφιτρίτη διά μέσου Πατρών και Βενετίας και από εκεί στην Πετρούπολη για την τέλεση των γάμων της με τον Δούκα.
Ο Γεώργιος και η Αλεξάνδρα φαίνονται λίαν κατηφείς στη φωτογραφία. Ο Γεώργιος υπεραγαπούσε τη κόρη του και δεν ήταν σύμφωνος με τον γάμο. Η δε Αλεξάνδρα ήταν τόσο δημοφιλής, που η είδηση του γάμου της προκάλεσε μεγάλη θλίψη στο λαό της Αθήνας. Ακόμα και ο γνωστός ποιητής Γ. Σουρής έγραψε:
«...θα πω στην Αλεξάνδρα
εκείνο τον Ρωσόφρονα να μην τον πάρει άντρα…».
Τη μέρα της αναχώρησής της από την Αθήνα οι δρόμοι ήταν γεμάτοι κόσμο όλων των κοινωνικών τάξεων για να την κατευοδώσουν με μεγάλη συγκίνηση και πρωτοφανείς εκδηλώσεις λατρείας, η δε Αλεξάνδρα ήταν πνιγμένη στα δάκρυα.
Τελικά οι γάμοι έγιναν στην Πετρούπολη στις 4 Ιουνίου 1889 με ξεχωριστή λαμπρότητα. Η άτυχη Αλεξάνδρα πέθανε δύο χρόνια αργότερα στη Μόσχα, στις 12 Σεπτεμβρίου 1891, στη γέννα του δεύτερου παιδιού της.
Ο Μέγας Δουξ Παύλος είχε τραγικό τέλος, τουφεκίστηκε από τους μπολσεβίκους στις 18 Ιανουαρίου 1918 και το πτώμα του πετάχθηκε στο ποταμό Νέβα.
Ο γιός τους Μέγας Δουξ Δημήτριος σκοτώθηκε στη μάχη του Αρχάγγελσκ, τέσσερις μήνες πριν από τον θάνατο του πατέρα του.
Η λεωφόρος Αλεξάνδρας στην Αθήνα και η πλατεία Αλεξάνδρας στον Πειραιά πήραν το όνομά τους προς τιμήν της πριγκίπισσας από τους Δημάρχους των δύο πόλεων.

Mail Antreas P. Hatzipolakis

ΔΑΣΚΑΛΟΙ Σ' ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Κρητικοί δάσκαλοι, εθελοντές στον Ηπειρωτικόν Αγώνα.

Ταχυδρομική κάρτα του Ν. Σκορδύλλη, Χανιά.

Mail Antreas P. Hatzipolakis

ΑΙΘΕΡΙΑ ΧΑΝΙΩΤΙΚΗ ΥΠΑΡΞΗ.... !

Του φωτογραφείου του Π. Διαμαντόπουλου στα Χανιά (που συνέχιζε τη λειτουργία του η κόρη του φωτογράφου).

Ευχαριστώ τον φίλο τον Δημήτρη από τις Σπέτσες που μου την χάρισε.

Γ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΑΚΗΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Ταχυδρομική κάρτα που δείχνει εργαζόμενους /-ες σ' "οψιγιάδες" της σταφίδας.

Του Ηρακλειώτη φωτογράφου Γ. Δεληγιαννάκη.

Mail Antreas P. Hatzipolakis

ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΑ

Ελληνοαμερικάνικη πατριωτική ταχυδρομική κάρτα.

Mail Antreas P. Hatzipolakis