Την μάνα μας την Σοφία [Νικολάου Μαγγελάκη, κατοπινή σύζυγος Στυλ. Γ. Πατρουδάκη], την είχαν στείλει οι γονείς της δυο τρεις χειμώνες στα
Χανιά να βγάλει μια σχολή ραπτικής και να κάνει παρέα στην θεία τη Χρυσή
Τσουρινάκη, που έμενε στην Οβριακή συνοικία της παλιάς πόλης. Εκεί, στις βεγγέρες
της οδού Πόρτου, γνώρισε και την Αγγελικώ -την Κριγιαροστελιανούδαινα όπως την
έλεγαν- που έμενε σε ένα μεγάλο οθωμανικής αρχιτεκτονικής σπίτι στο Καστέλι.
Αυτή η γυναίκα είχε ακολουθήσει τον άντρα της Στυλιανό Γεωργ. Κριαρά
από την Ανώπολη στην Μακεδονία όταν εκείνος κατατάχτηκε εθελοντής για την υπεράσπιση της από τους Βούλγαρους. Κάποια μέρα ο άντρας της τής είχε ζητήσει να του πάει το όπλο του και στην διαδρομή είδε σε απόσταση βολής έναν Βούλγαρο που καθόταν κάπου μόνος του. Χωρίς δεύτερη σκέψη τον στόχευσε και τον σκότωσε! Με την επιστροφή της, η Αγγελικώ εκμυστηρεύτηκε στις άλλες γυναίκες την πράξη της κι εκείνες της μιλούσαν ανοιχτά για τις απορίες τους, αν την βάραινε σαν αμαρτία και αν μπορούσε να εκκλησιάζεται τις Κυριακές χωρίς τύψεις. Η απάντηση της ήταν ότι ήταν εχθρός κι αν δεν τον σκότωνε εκείνη δοθείσης της ευκαιρίας, τότε σίγουρα αυτός ως Βούλγαρος θα δημιουργούσε απώλειες στις τάξεις των Ελλήνων μαχητών. Η μάνα μας θυμάται που ήταν κοριτσάκι και η γυναίκα που δεν είχε δικά της παιδιά της άφηνε παραγγελία όταν πεθάνει να την γράφει τα Ψυχοσάββατα στο υπέρ αναπάυσεως ώστε να μνημονεύεται το όνομα της. Αγγελικώ Στυλιανού Κριαρά το γένος Γεωργέ.
Γιάννα Πατρουδάκη
ΣΧΟΛΙΑ
1. Τα κύρια θηλυκά ονόματα σε -ική μετασχηματίζονται σε -ικώ (στην Κρήτη, αλλά και αλλού)
Αγγελική - Αγγελικώ
Αρχοντική -- Αρχοντικώ
Βασιλική -- Βασιλικώ
2. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της η Αγγελικώ επέστρεψε στην Ανώπολη και έμενε σ' ένα δωμάτιο στην Φάμπρικα των Αδελφών Αντρέα και Στυλιανού Κριαρά, κατάλυμα (ερείπιο) σήμερα.
(Οι πέτρινες κολώνες ήταν στύλοι κρεβατίνας).
3. Ήταν από τον Αγιο Ιωάννη Σφακίων, το γένος Γεωργέ (Γεωργεδάκη). Αν δεν κάνω λάθος ήταν αδερφή του Γιωργεδονικολάκη [Νικολάου Ιωάννη Γεωργεδάκη].
Ήμασταν γειτόνοι (στη γειτονιά Σκάλα). Τη θυμούμαι αμυδρά, ήταν μια αντρογυναίκα, εύσωμη και βροντόφωνη.
Αντρέας Π. Χατζηπολάκης
