Ταχ. Κάρτες
Ποίημα που απήγγειλε ο παπάς Κωνστ. Τζερνιάς κατά μια μετάβαση του Κόρακα στο Ηράκλειο. Δημοσιεύτηκε στην χανιώτικη εφημερίδα: ΠΑΤΡΙΣ #33 (7-8-1882) [η δημοσίευση, από το σώμα της εφημερίδας στη Βιβλιοθήκη της Βουλής, ΕΔΩ]
Και αι πέτραι και το χώμα της αιματοφύρτου Κρήτης,
χαιρετούν τον ερχομόν σου, Κόρακα, υιέ της Δίκτης.
Τα εδάφη της Πατρίδος, σου γλυκοφιλούν τα ίχνη
και αισθάνονται τα χείλη ηδονήν - μακράν η λύπη.
Είναι δυνατόν καρδία μητρική να ενθυμήται
παρελθόντα πάθη! πόνους! και να μην παρηγορήται;
Όταν βλέπη τον υιόν της
τον χειρούργον των πληγών της
τρυφερώς εις τας αγκάλας συχνοσφίγγει το παιδί της
και από την χαράν της παύει η των πόνων της δριμύτης.
- Συ, υιέ μου, μειδιώσα τω λαλεί σεμνυνομένη,
συ μ' αφήρεσας αλύσους, μεθ' ων μ' είχον δεσμευμένην.
Συ μετ' άλλων αδελφών σου εμοχθήσατε γενναίως,
ίνα σπάσετε τελείως τα δεσμά μου, πλην ματαίως.
Οπωσδήποτ' όμως χαίρω αρκετήν ελευθερίαν,
'ς την αγάπην σας ευρίσκω αρκετήν παρηγορίαν.
Δεν εγέννησ' αναισθήτους ουδέ και ανάνδρους όγκους,
αλλ' εγέννησα ανδρείους, του ζυγού εχθρούς ασπόνδους.
Κι' αν δικαίως [η] Ιταλία χαίρει για τον Γαριβάλδην,
για τον Κόρακα επίσης έχω 'γω χαράν μεγάλην.
Στιχ. 8: συχνοσφίγγει διαβαζε σφικτοσφίγγει
Mail Antreas P. Hatzipolakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.