ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΑ

Ο Ελ. Βενιζέλος στα Λευκά Όρη, στο Θέρισσο προς την πηγή Αλιάκες. Ο ένας από τους δύο άλλους εικονιζόμενους (ο Κ. Παπαδάκης) κρατάει στον ώμο του ένα σταμνί γιανά πάρει νερό από την πηγή.

Η φωτογραφία είναι του Σαλή Ζεκή. Δες την κι ΕΔΩ (από το ΙΣΤΟΡΙΚΟ - ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ Β', Χανιά 2003, σ. 598, του Γιάννη Νικ. Μάντακα)


*************************************************

Έχω στο αρχείο μου ένα απόκομμα από μια αντιβενιζελική εφημερίδα, όπου κάποιος σατυρικός στιχοπλόκος περιγράφει "ΔΩΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΧΕΡΙ / ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΑΡΜΠΑ ΜΑΣ ΛΕΥΤΕΡΗ": Τα δώρα κι οι ευχές που υποτίθεται στάλθηκαν στον Βενιζέλο από φίλους κι εχθρούς για την Πρωτοχρονιά (1934).

Διαβάστε το:

Πρώτος - πρώτος εμφανίζεται κάποιος ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ, που εύχεται:

Κι εγώ απ' τα λημέρια μου, που κάνει τόσον ψύχος,
να ... ζεις σαν τα ψηλά βουνά σου εύχομαι ολοψύχως!

Αλλά ποιός ήταν αυτός ο Καραθανάσης; Ήταν Ρουμελιώτης λήσταρχος του μεσοπολέμου. Ο Ι. Γ. Κοντογιάννης, σ' ενα σημείωμά του για τον προπάππου του, γράφει:

Το πιο συγκλονιστικό περιστατικό που μου διηγήθηκε ο παππούς μου, και μου φαίνεται πως φωτίζει μερικές σημαντικές πτυχές του χαρακτήρα του προπάππου μου, είναι το εξής. Κάποια στιγμή, λίγο αφού το δημοκρατικό κόμμα του Βενιζέλου είχε κερδίσει τις εκλογές, ο προπάππος μου μαζί με έναν άλλο ληστή, τον Καραθανάση απ' την Αράχωβα, πήγαν και έβαλαν φωτιά στο παλάτι στο Τατόι για να κάψουν το βασιλιά. Η επιχείρηση όχι απλώς απέτυχε, αλλά μάλιστα συνελλήφθησαν οι δύο ληστές και κατηγορήθηκαν για εμπρησμό και απόπειρα δολοφονίας. Το Δημοκρατικό Κόμμα όμως που βρισκόταν τότε στην κυβέρνηση έδειξε μεγάλη επιείκεια, ή μάλλον κατανόηση, και για να γλυτώσει τους δύο ληστές από τη φυλακή (και πιθανότατα και τη θανατική ποινή), τους «έβγαλε τρελλούς» και παρασκηνιακά τους συνέστησε να μείνουν για τρεις μήνες σ' ένα τρελλοκομείο. Έτσι κι έγινε, και μετά από τους τρεις αυτούς μήνες επέστρεψαν και οι δύο και συνέχισαν την προηγούμενη ζωή τους.
Ι.Γ. Κοντογιάννης, Ο Προπάππος μου Γιώργος Κοντογιάννης [ΕΔΩ]

Ένας, ο Φωτ. Μοσχούλας, στέλνει τους "μάρτυράς του":

Ως δείγμα ... αφοσιώσεως κι ως δείγμα της χαράς μου,
σου στέλλω δια μπουναμά εγώ τους ... μάρτυράς μου!

Δεν ξέρω τι υπονοεί ο "ποιητής", αλλά πάντως αυτός ο Μοσχούλας ήταν αντιβενιζελικός βουλευτής Μεσσηνίας. Όπως διάβασα κάπου, έλεγε για τον Βενιζέλο στους ψηφοφόρους αγρότες της περιοχής του: «Και που μεγάλωσε η Ελλάδα, μεγάλωσε εσένα το χωράφι σου;».

Αξιοσημείωτο είναι και το "δώρο" του Παύλου Γύπαρη:

- Δέξου ετούτον τον ντουρβά ως δώρον φιλικόν,
δέκα σου στέλλω ευσεβώς ... κεφάλια Λαϊκών.

Οπαδών δηλαδή του αντίπαλου κόμματος, του Λαϊκού.

Ένας άλλος πάλι, στέλνει τις ευχές του, αλλά ζητάει και ένα δωράκι:

- Αγαπητέ μου Πρόεδρε, προστάτη μου και φίλε,
Χρόνια Πολλά. Και στου Συγγρού κάνα πακέτο στείλε!
ΓΑΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

Πρόκειται για τον Ευστράτιο Γαλόπουλο, που είχε κατηγορηθεί γαι το «σκάνδαλο του κινίνου» και κλείστηκε στις φυλακές του Συγγρού (απ' όπου υποτίθεται ότι στέλνει τις ευχές του), αλλά αργότερα αθωώθηκε.

Και τελευταίος ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ εύχεται:

- Ω μούτρον τόσον συμπαθές, που πάντα είσαι αξύριστο,
σου εύχομαι από καρδιάς να πας εις τον αγύριστο.


Mail Antreas P. Hatzipolakis