1. Χωροφύλακας Γ. Οψιμάκης (από Αράδαινα) 1927
Θάλασσα δεν εκάτεχα, σε πλοίο δεν εμπήκα,
τώρα μόνο κατάλαβα της ξενηθειάς την πρίκα [=πίκρα]
2. Μαρία Γ. Νικολουδάκη (από Λιβανιανά)
Είναι κορμί που δε μιλεί, σώμα που δεν κινείται,
φωτογραφία λέγεται, στη φίλη μου δωρείται.
3. Ε. Οψιμάκης (από Αράδαινα) 1934
Το δώρο μου είναι μικρό, μην το περιφρονήσεις,
στο στέλνω για ενθύμιο να μη μου λησμονήσεις.
4. Στρατιώτης στη Μικρά Ασία (1920) Παύλος Εμμ. Κλουβιδάκης (από Λιβανιανά)
Τα μάτια μου τα μάτια σου δεν ημπορούν να δούνε,
τα γράμματά μου στο χαρτί γλυκά σε χαιρετούνε.
5. 'Αγνωστοι (1928)
Τύχη δε σε φοβούμαι πλιο και ό.τι θέλεις κάμε,
κι αν έχεις κι άλλα βάσανα μες στο κορμί μου βάλε.
6. Στρατιώτης
Προτού να πάω στο στρατό είχα χαρά μεγάλη,
δεν τό 'λπιζα ο δυστυχής πως θα μ' ορίζουν άλλοι.
Ε, το παντέρμο το χακί, όποιος κι αν το φορέσει,
του βασιλιά να 'ναι παιδί, θα πει πως δεν τ΄αρέσει.
Δεν τά 'γραψα να κλάψετε, ούτε να λυπηθείτε,
μονό να τα διαβάζετε να μη μου λησμονείτε.
7. Στρατιώτες.
Σου στέλνω το κορμάκι μου στη μηχανή β[γ]αρμένο,
κι αν αποθάνω στο στρατό ενθύμιο να μένω.
Σου στέλνω το κορμάκι μου, την εμιλιά κρατίζω,
γιανά την έχω συντροφά στα ξένα που γυρίζω.
Ίδια με την πρώτη, και στην #11.
Ίδια με την δεύτερη, και σε αυτήν:
8. Στρατιώτης Ευάγγελος Γ. Φραδελάκης (από Ανώπολη) 1948.
Λάβε κορμί που δε μιλεί και σώμα δίχως αίμα
και τη φωτογραφία μου γιανά θυμάστε εμένα.
9. Χωροφύλακας Γεώργιος Πρωτοπαπαδάκης (από Ανώπολη)
Τι έκανα της τύχης μου κι όλο με κατατρέχει,
και πεθυμάει πάντοτε στα βάσανα να μ' έχει;
10. Εμμ. Νικολουδάκης (από Λιβανιανά) 1938
4 μαντινάδες (δυστυχώς η φωτογραφία είναι κομμένη στις άκρες και δεν διαβάζονται ολόκληρες)
11. Στρατιώτης Εμμ. Νικολουδάκης (από Λιβανιανά) 1939
Σου στέλνω το κορμάκι μου σε μηχανή βγαρμένο,
κι αν αποθάνω στο στρατός ενθύμιο να μένω.
Mail Antreas P. Hatzipolakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.